به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

تاثیر منفی نوشیدن آب شهری حاوی«لیتیوم» بر سلامت جنین

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۶۰۰۶۷

به گزارش خبرگزاری صدا وسیما، به نقل از اس اف، محققان دانشگاه کالیفرنیا، به تازگی اعلام کردند نوشیدن آب لوله کشی، آب شهر یا آب شیر حاوی لیتیوم در دوران بارداری می‌تواند خطر ابتلا به اوتیسم را برای کودکان افزایش دهد.

یافته‌های یک مطالعه جدید نشان می‌دهد فرزندان زنان بارداری که آب لوله کشی حاوی سطوح بالای لیتیوم می‌نوشند، بیشتر در معرض ابتلا به اوتیسم هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این محققان داده‌های به دست آمده از کشور دانمارک را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند مادرانی که آب با بالاترین سطح لیتیوم را در دوران بارداری می‌نوشند، کودکان آن‌ها تقریباً ۵۰ درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به اوتیسم هستند.

اوتیسم، یک اختلال رشدی با طیف گوناگونی از شدت است. کودکان مبتلا به اوتیسم دارای کمبود‌های اجتماعی و ارتباطی هستند، علایق محدودی از خود نشان می‌دهند و رفتار‌های تکراری دارند.

اختلال طیف اوتیسم (ASD) به ندرت پیش از بروز علائم تشخیص داده می‌شود و اغلب این اختلال در کودکی رخ می‌دهد. با این وجود شواهد نشان می‌دهد که ناهنجاری‌های رشدی مدت‌ها قبل از آنکه در رفتار ظاهر شوند در مغز پدیدار می‌شوند.

نویسندگان مطالعه هشدار دادند که سطح لیتیوم در آب ممکن است در آینده نزدیک به دلیل استفاده از باتری لیتیومی و دفع آن در محل‌های دفن زباله گسترده‌تر شود که این امر می‌تواند به افزایش ناتوانی‌های رشدی مانند اوتیسم منجر شود.

محققان می‌گویند این یکی از اولین مطالعاتی است که لیتیوم طبیعی موجود در آب را به عنوان یک عامل خطرناک برای اوتیسم شناسایی می‌کند.

محققان این مطالعه داده‌های جمع‌آوری‌شده از دانمارک را طی ۱۶ سال، بین سال‌های ۱۹۹۷ تا ۲۰۱۳ مورد مطالعه قرار دادند.

محققان تصمیم گرفتند از داده‌های به دست آمده از دانمارک استفاده کنند، زیرا دانمارک کشوری است که کمترین میزان مصرف آب بطری بسته‌بندی شده را در اروپا دارد و این به آن معنا است که بیشتر جمعیت آن از آب لوله‌کشی می‌نوشند.

دانمارک همچنین دارای یک سیستم قوی برای اندازه‌گیری فلزات کمیاب و سایر آلاینده‌ها در منبع آب خود است. لیتیوم در میان چندین فلز طبیعی است که معمولاً در منابع آب یافت می‌شود.

محققان آمریکایی میزان لیتیوم موجود در منابع آب دانمارک را در مقایسه با سایر کشور‌ها در محدوده «کم تا متوسط» تخمین زدند.

محققان داده‌های دانمارک را با سطوح لیتیوم در ۱۵۱ دستگاه آب رسان عمومی در این کشور تجزیه و تحلیل کردند که حدود نیمی از آب کل جمعیت کشور را تامین می‌کند.

محققان از اطلاعات آدرس سیستم ثبت احوال دانمارک استفاده کردند تا مشخص کنند که کدام شرکت‌های آبرسانی، آب آشامیدنی خانه‌های مادران را در زمان بارداری تامین می‌کردند.

این محققان با استفاده از پایگاه داده سراسری دیگری از بیماران مبتلا به اختلالات روانپزشکی، کودکان متولد شده بین سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۱۳ را شناسایی کردند و ۱۲۷۹۹ کودک مبتلا به اوتیسم را با ۶۳۶۸۱ کودکی که این بیماری را نداشتند مقایسه کردند.

آن‌ها همچنین ویژگی‌های مادر، عوامل اجتماعی-اقتصادی و قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا را کنترل کردند که همگی ارتباطی با افزایش خطر ابتلا به اوتیسم در کودکان دارند.

نتایج این مطالعه که در مجله «JAMA Pediatrics» منتشر شد، نشان داد که با افزایش سطح لیتیوم در منابع آب، خطر ابتلا به اوتیسم در کودکان افزایش می‌یابد. هنگام مقایسه مناطقی که کمترین سطح لیتیوم ثبت شده را داشتند با مناطقی که سطوح لیتیوم بالاتری داشتند، محققان مشاهده کردند که خطر ابتلا به اوتیسم پس از مصرف آب حاوی لیتیوم در کودکان بین ۲۴ تا ۲۶ درصد افزایش می‌یابد.

محققان همچنین هنگامی که داده‌ها را بر اساس انواع فرعی اختلال اوتیسم مانند نشانگان آسپرگر و اختلال‌های فراگیر رشد تقسیم کردند، رابطه مشابهی بین افزایش سطح لیتیوم و خطر بالاتر تشخیص اوتیسم پیدا کردند.

نشانگان آسپرگر یا سندرم آسپرگر (Asperger syndrome) یک نوع اختلال رشد عصبی است که با مشکلات قابل توجه در ارتباط بین فردی و ارتباط غیرکلامی و ارتباط چشمی مستقیم و اشکال در انجام حرکات پیچیده فیزیکی مانند رقص، مشخص می‌شود، که معمولاً به همراه علایق و رفتار‌های وسواسی و تکراری است.

در روان‌شناسی اختلال‌های فراگیر رشد طبقه‌ای از اختلال‌ها است که با نقصان شدید و فراگیر تعاملات اجتماعی یا وجود رفتار‌های قالبی مشخص می‌شود.

علاوه بر این، آن‌ها دریافتند که ارتباط بین سطح لیتیوم و خطر ابتلا به اوتیسم برای افرادی که در مناطق شهری زندگی می‌کنند در مقایسه با شهر‌های کوچکتر و مناطق روستایی کمی بیشتر است.

«بیت ریتز» استاد نورولوژی در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: هر گونه آلودگی آب آشامیدنی که ممکن است بر مغز انسان در حال رشد تأثیر بگذارد، باید دقیق بررسی شود. در آینده، منابع انسانی لیتیوم در آب ممکن است به دلیل استفاده از باتری لیتیومی و دفع آن در محل‌های دفن زباله با پتانسیل آلودگی آب‌های زیرزمینی، گسترده‌تر شوند.

به دلیل اثرات تثبیت کننده لیتیوم روی خلق و خوی، برخی از ترکیبات لیتیوم برای سال‌ها به طور گسترده‌ای به عنوان درمانی برای افسردگی و اختلالات دوقطبی استفاده می‌شود.

با این حال قبلاً به دلیل افزایش ارتباط آن‌ها با خطر سقط جنین و ناهنجاری‌های قلبی یا نقص در نوزادان تازه متولد شده، بحث‌هایی در مورد اینکه آیا مادران باردار باید این دارو‌ها را مصرف کنند یا خیر، وجود داشته است.

پروفسور ریتز که تحقیقاتش بر چگونگی تأثیر قرار گرفتن در معرض محیط بر اختلالات رشد عصبی و بیماری‌های عصبی متمرکز است، می‌گوید پس از دریافت تحقیقات کمی در مورد چگونگی تأثیر لیتیوم بر رشد مغز در انسان، تصمیم گرفت تا ارتباط احتمالی بین لیتیوم و اوتیسم را بررسی کند.

او دریافت که برخی تحقیقات تجربی نشان داد که لیتیوم می‌تواند بر یک مسیر مولکولی مهم درگیر در رشد عصبی و اوتیسم تأثیر بگذارد.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: خطر ابتلا به اوتیسم سطح لیتیوم داده ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۶۰۰۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برنامه بهبود سلامت شهری در ایران/ تعامل مدیریت شهری با نظام سلامت

به گزارش خبرگزاری مهر، در نخستین نشست گروه ارتقای سلامت فرهنگستان علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۴۰۳، ضمن بررسی سند حمایت طلبی بهبود سلامت شهری، بر لزوم تغییر نگاه مدیران شهرداری‌ها در سطح کشور به حوزه سلامت شهری تاکید شد.

عباس استاد تقی‌زاده عضو گروه ارتقای سلامت فرهنگستان علوم پزشکی و دانشیار سلامت در حوادث و بلایای دانشگاه علوم پزشکی تهران، در معرفی سند حمایت طلبی بهبود سلامت شهری فرهنگستان علوم پزشکی، ضمن تاکید بر تغییر و اصلاح دیدگاه مدیران شهری در سطح کشور و به طور خاص در شهرداری تهران نسبت به حوزه سلامت شهری، گفت: در این حوزه باید از نگاه فیزیکی به مقوله سلامت عبور کرد و ساختارهای مناسب در جهت اجرای برنامه‌های هدفمند برای سلامت شهری هدف‌گذاری شود. این سند در کمیته مخاطرات محیطی گروه علمی ارتقای سلامت فرهنگستان علوم پزشکی تهیه شده است.

وی افزود: رشد شهرنشینی و تغییر اقلیم در کنار سایر عوامل در زمره عوامل اجتماعی سلامت محسوب می‌شوند و این در حالی است که مرکز سازمان جهانی بهداشت (WHO) برای سلامت شهری (urban health) بیکاری، فقر، خشونت و برخی از عوامل دیگر را نیز جز عوامل تعیین کننده سلامت شهری معرفی کرده است.

تقی‌زاده افزود: این مرکز برنامه‌ریزی برای داشتن شهر سالم را مورد بررسی قرار داده است که در آن بسیاری از عوامل شهری مؤثر بر سلامت از جمله دسترسی شهری، شبکه حمل و نقل و…، را جز آن دسته قرار داده است.

عضو گروه ارتقا سلامت فرهنگستان ادامه داد: طبق آمار بانک جهانی، زاغه‌نشینی و اسکان غیررسمی از مهم‌ترین تهدیدات سلامت شهری در کشورهای در حال توسعه خواهد بود که در ایران نیز هم اکنون برخی از کلانشهرها حدود ۲۰ تا ۲۹ درصد جمعیت، مبتلا به این معضل هستند.

دانشیار سلامت در حوادث و بلایای دانشگاه علوم پزشکی تهران اذعان داشت: در سال ۲۰۰۸ برای نخستین بار جمعیت شهرنشینی جهان از ۵۰ درصد عبور کرد و انتظار می‌رود در سال ۲۰۳۰ این رقم در جهان به ۶۰ درصد برسد و در ایران نیز در حال حاضر این رقم، ۷۲ درصد را نشان می‌دهد.

تقی زاده خاطرنشان کرد: پایش و رصد بیماری‌های واگیر و ارتقا سلامت کودکان از جمله زمینه‌هایی است که مدیریت شهری می‌تواند به آن بپردازد. همچنین مسائل فرهنگی و جهان‌بینی شهروندان در کنار عوامل‌محیطی در بحث سلامت شهری حائز اهمیت است و پژوهش‌های ما نیز نشان می‌دهد، قوانین شهرداری‌ها سال‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۷۹ تکالیف متعددی را برای شهرداری‌ها مشخص کرده است و جزئیاتی همچون سرویس‌های بهداشتی را نیز در آن لحاظ کرده است و شهرداری‌ها را مسئول سلامت شهری می‌داند اما این مهم در عمل اجرا نشده است.

تقی زاده تاکید کرد: برنامه بهبود سلامت شهری در ایران با ملاحظه چالش‌ها، راهبردها، مأموریت‌ها و اقدامات اجرایی در گروه ارتقا سلامت فرهنگستان علوم پزشکی اکنون تبدیل به یک سند جامع شده است.

وی، تغییر الگوی بیماری‌ها، ضعف در توجه به شاخص‌های سلامت در بخش‌های مختلف توسعه شهری و تراکم بالای جمعیت به خصوص در سکونت‌گاه‌ها، عدم توسعه پایدار فرهنگ سلامت و دیگر عوامل را از جمله چالش‌های سلامت شهری در ایران دانست و افزود: شهرداری‌ها باید بپذیرند که در برنامه‌ریزی‌های خود توانمندسازی شهروندان را در جهت ارتقای سلامت خود لحاظ کنند و اقدامات مثبت انجام شده را توسعه و تداوم بخشند و در این راستا شهرداری می‌تواند در حمایت از برنامه جامع مراقبت‌های سلامت ایران (primary health care) PHC نقش مهمی را ایفا کند و در این راستا می‌توان اختیارات کنونی وزارت بهداشت را در زمینه PHC به آموزش و پرورش و مدیریت کلان برنامه‌ریزی شهری و شهرداری‌ها واگذار کرد.

تقی زاده به بحث سلامت روان اشاره کرد و گفت: امروزه در دنیا بحث روان‌شناسی شهری (urban psychology) مطرح شده است که در آن زیباسازی شهری و دسترسی به خدمات سلامت روان هم دیده می‌شود و باید در دستور کار مدیریت شهری قرار گیرد و در بحث مدیریت شهری علاوه بر شهرداری‌ها، وزارت کشور، وزارت بهداشت، سازمان بهزیستی و بسیاری از دیگر نهادها نیز اهمیت خواهند یافت و در حوزه‌هایی مانند سلامت روان، مشکلات بنیادی باید در سطح کلان مدیریت شود و وقتی چسبندگی اجتماعی (Social Connectedness) در شهرها کاهش یافته است، سلامت روان را نمی‌توان فقط با راه‌اندازی درمانگاه‌ها مدیریت کرد.

در این نشست، علیرضا مصداقی‌نیا عضو گروه ارتقا سلامت فرهنگستان نیز گفت: پیشنهاد کنونی ما این است که یک مرکز جامع بهداشت شهری در پایتخت تهران به عنوان یک پیکره منسجم این امکانات گسترده را با هم هماهنگ کند که با هم‌افزایی بهترین نتیجه حاصل شود و این الگویی برای مدیریت شهری در کشور خواهد بود.

وی ادامه داد: شهرداری تهران در حال حاضر ۲۰ درمانگاه‌ها و اورژانس مستقل و ۴۰۰ واحد سازمانی را شامل بیمارستان و داروخانه در اختیار دارد که هریک کار خود را انجام می‌دهند و با نگاه درآمدزایی در سطح شهرها، خدمت ارائه می‌دهند.

مصداقی نیا خاطرنشان کرد: جزایر جداگانه فعال در زمینه سلامت شهری توسط ۳ دانشگاه علوم پزشکی، شهرداری‌ها، قوه قضائیه، ارتش و دانشگاه آزاد اسلامی در پایتخت وجود دارند که ذیل مدیریت یکپارچه و جامع سلامت شهری می‌توان خدمات کمی و کیفی آنها را ارتقا داد.

سپس حسین ملک افضلی عضو پیوسته فرهنگستان و عضو گروه ارتقا سلامت گفت: مفهوم سلامت و اجرای خدمات آن، باید مفهومی جامع نگر در نظر گرفته شود و در واقع سلامت همه جانبه مدنظر باشد که با آموزش مدیران تا حدی قابل تحقق است. توسعه دوره‌های کارشناسی ارشد بهداشت (MPH) را در سطح گسترده در وزارت بهداشت و نهادهای دیگر مرتبط با سلامت می‌توان تا حدی در تغییر دیدگاه مؤثر دانست.

در ادامه این نشست، محمد حسین تقدیسی عضو گروه ارتقا سلامت نیز به استفاده از ظرفیت سمن‌ها یا سازمان‌های مردم نهاد یا NGO ها اشاره کرد و بیان داشت: شناسایی افراد توانمند بازنشسته به عنوان نیروهای داوطلب که ظرفیتی ارزشمند در ارتقای سلامت را پدید می‌آورند؛ مصادیقی از تغییر رویکرد شهرداری تهران است که باید در کنار نکات فوق در نظر گرفته شود.

وی افزود: اگر تمام این ظرفیت‌ها با همدیگر دیده نشوند و بخش‌هایی از راهکارهای حمایت طلبی محقق نشوند، تنها با آموزش سواد سلامت به مردم مسائل کنونی حل نخواهد شد.

در پایان نشست، تقی‌زاده با جمع‌بندی مباحث گفت: دو دیدگاه کلی وجود دارد، اینکه باید تغییر نگاه مدیران شهری رخ دهد و در مقابل نیز وزارت بهداشت با نگاه مشارکتی از ظرفیت‌های شهرداری استفاده کند و برای تحقق این دو ایده در کنار همدیگر، باید نظامی علم محور همراه با عمل طراحی شود.

کد خبر 6089333 حبیب احسنی پور